-
1 namawiać się
несов.1) угова́ривать (убежда́ть) друг дру́га2) разг. угова́риваться, усла́вливатьсяSyn: -
2 namawiać\ się
несов. 1. уговаривать (убеждать) друг друга;2. разг. уговариваться, уславливаться+2. porozumiewać się, układać się, umawiać się
-
3 namawiać się
[намавячь шіĕ]v.ndk -
4 namawiać się
змовлятися -
5 namawiać
impf namówić* * *(-am, -asz); vtto urge, to encourage* * *ipf.persuade; namawiać kogoś do zrobienia czegoś talk sb into doing sth, convince l. persuade sb to do sth; namawiać kogoś do buntu incite sb to riot; namawiać kogoś do grzechu tempt sb to do evil l. to commit a sin.ipf.1. (= zachęcać się wzajemnie) encourage one another, egg each other on.2. pot. (= uzgadniać plany) make a deal, decide beforehand; (= spiskować) conspire (together), collude ( z kimś with sb, przeciw komuś/czemuś against sb/sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > namawiać
-
6 namawiać
-
7 namawiać
I. vt\namawiać kogoś do czegoś jdn zu etw überredenII. vr1) ( nakłaniać się wzajemnie) einander zureden2) (pot: zmawiać się) sich +akk bereden -
8 namówić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > namówić (się)
-
9 nam|ówić
pf — nam|awiać impf Ⅰ vt 1. (nakłonić) to persuade, to urge- namówić dziecko do jedzenia to persuade a child to eat- namówiła przyjaciółkę na spacer she talked her friend into going for a walk- namawiać kolegę do nauki pływania to encourage a friend to learn swimming- policja namawiała świadka do współpracy the police urged a. persuaded the witness to cooperate- rodzice namawiali ją, żeby wyszła za niego za mąż her parents urged her to marry him- znajomi namówili ją, aby wzięła udział w konkursie piękności her friends talked her into taking part in a beauty contest2. (nastawić nieprzychylnie) to set, to prejudice (przeciw(ko) komuś against sb)- matka próbowała namówić syna przeciw ojcu the mother was trying to prejudice her son against his father3. środ., Radio (nagrać) to record- namówić tekst przemówienia to record a speechⅡ namówić się — namawiać się 1. (zachęcić się wzajemnie) to encourage each other- namawiali się do jedzenia, choć nie mieli apetytu they encouraged each other to eat, even though they weren’t hungry2. pot. (zmówić się) to plot (z kimś with sb)- namówić się przeciw komuś to plot against sb- namawiali się za jej plecami they were plotting behind her back- namówili się, że zrobią Jankowi kawał they conspired to play a trick on John- mówią to samo, jakby się namówili they’re saying the same thing as if they’d arranged itThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nam|ówić
-
10 namówić
-
11 usilnie
adv. grad. [domagać się, prosić] insistently; [starać się] gamely* * *adv( prosić) insistently; ( starać się) hard, strenuously* * *adv.(= wytrwale) strenuously, persistently; usilnie próbować try hard; (= natarczywie) insistently, pressingly; usilnie o coś zabiegać be anxious for sth; usilnie namawiać exhort (sb) ( o zrobienie czegoś to do sth); usilnie prosić entreat, beseech (sb) ( o zrobienie czegoś to do sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > usilnie
-
12 wyciągać
I. vt1) ( wydobywać)\wyciągać kogoś/coś z czegoś jdn/etw aus etw herausziehen\wyciągać pierwiastek mat die Wurzel ziehen2) ( wysuwać) [her]ausstrecken\wyciągać rękę na powitanie die Hand zum Gruß ausstrecken4) (pot: namawiać do pójścia)wyciągnąć kogoś do kina/na spacer jdn ins Kino/auf einen Spaziergang mitschleppen5) (pot: pomagać komuś przezwyciężyć coś)wyciągnąć kogoś z kłopotów jdm aus Schwierigkeiten heraushelfen, jdm helfen, die Schwierigkeiten zu überwinden6) (pot: uzyskiwać informacje)7) (pot: osiągać jakąś wartość)ten samochód wyciąga 220 km/h aus diesem Auto lassen sich 220 km/h herausholen ( fam)II. vr1) ( kłaść się wygodnie)wyciągnąć się na kanapie sich +akk auf dem Sofa ausstrecken2) ( wydłużać się) sweter: ausleiern -
13 złośliwie
adv. grad. (ze złej woli) [postępować, szkodzić] maliciously, mischievously; (aby urazić, dokuczyć) [uśmiechać się, zepsuć] spitefully, maliciously; (aby rozbawić) [przedstawić, namawiać] wickedly- złośliwie dowcipny wickedly funny- był wobec niej złośliwie krytyczny he was maliciously a. spitefully critical about her- „starzejesz się” zauważyła złośliwie ‘you’re aging,’ she said maliciously- złośliwie połamał jej wszystkie kredki he broke all her crayons out of spite* * *adv* * *adv.maliciously.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > złośliwie
-
14 podpuszczać
podpuszczać [pɔtpuʃʧ̑aʨ̑] < perf podpuścić>vt1) ( pozwalać zbliżyć się) herankommen lassen2) (pot: namawiać)\podpuszczać kogoś do zrobienia czegoś jdn anstiften [ lub dazu verleiten], etw zu tun
См. также в других словарях:
namawiać się – namówić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzajemnie zachęcać się do czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Namawiali się do skosztowania wszystkich przysmaków przygotowanych przez gospodarzy. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
namówić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. namawiać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
namówić — dk VIa, namówićwię, namówićwisz, namówićmów, namówićwił, namówićwiony namawiać ndk I, namówićam, namówićasz, namówićają, namówićaj, namówićał, namówićany 1. «nakłonić, zachęcić kogoś do czegoś; przekonać, skłonić» Namawiać kogoś do jedzenia, do… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — ndk Va, ciągnąćnę, ciągnąćniesz, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęła, ciągnąćnęli, ciągnąćnięty (ciągnąćniony) 1. «przesuwać, wlec kogoś, coś; prowadzić, przewozić, przeciągać kogoś, coś z wysiłkiem, trudem, przezwyciężając opór» Ciągnąć… … Słownik języka polskiego
pchać — ndk I, pcham, pchasz, pchają, pchaj, pchał, pchany pchnąć dk Va, pchnę, pchniesz, pchnij, pchnął, pchnęła, pchnęli, pchnięty, pchnąwszy 1. «posuwać coś, rzadziej kogoś przed sobą; napierając na coś przesuwać» Pchać taczki, wózek. Pchnąć drzwi.… … Słownik języka polskiego
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
zły — źli, gorszy 1. «ujemny pod względem moralnym; wrogo usposobiony do ludzi, usiłujący szkodzić, szkodzący innym; będący objawem takich cech; szkodliwy; nieetyczny» Zły człowiek. Zły charakter. Złe skłonności, popędy, instynkty. Zły wpływ. Złe… … Słownik języka polskiego
buntować — ndk IV, buntowaćtuję, buntowaćtujesz, buntowaćtuj, buntowaćował, buntowaćowany «namawiać do buntu; podburzać» Buntował załogę statku przeciwko kapitanowi. Buntował kolegów, żeby nie chodzili na dodatkowe zajęcia. Buntował matkę na brata. buntować … Słownik języka polskiego
wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… … Słownik języka polskiego
ciągnąć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IVa, ciągnąćnę, ciągnąćnie, ciągnąćnij, ciągnąćnął, ciągnąćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować przemieszczanie się czegoś stawiającego opór; wlec, przeciągać, prowadzić :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
werbować — ndk IV, werbowaćbuję, werbowaćbujesz, werbowaćbuj, werbowaćował, werbowaćowany 1. «namawiać kogoś do wzięcia udziału w czymś, do przystąpienia do czegoś; dawniej: głównie zaciągać do wojska» Werbować robotników do pracy. Werbować ludzi do akcji… … Słownik języka polskiego
